Ik ben Nadia, een spontane, vrolijke, open kwebbelkous, die vaak ook heel rustig blijkt, als je me wat beter kent.
Een creatieve, prettig gestoorde, zachtaardige, sensitieve chaoot, die in haar werk juist netjes en precies, maar wel sprankelend, is.
Mijn grote liefdes zijn mijn mannen. Mijn man en onze twee fantastische jongens van tien en zeven jaar oud. Zelfs onze kat en onze gerbils zijn man, dus ik ben zwaar in de minderheid thuis.
Ik ben schrijfcoach voor vrouwelijke ondernemers die eindelijk echt zichtbaar willen worden, voorbij hun angst, zodat ze klanten aan gaan trekken die écht bij ze passen. Ook ben ik redacteur en auteur voor Nieuwetijdskind Magazine en schrijf en dicht ik graag in mijn vrije tijd.
Als schrijfcoach ben ik een tikkie (lees: beetje boel) eigenwijs. Natuurlijk ken ik de regeltjes en kunnen bepaalde regels erg belangrijk zijn, maar wat ik nog veel belangrijker vind dan de regels, is of een tekst raakt. Of een tekst aanspreekt en mensen denken dat deze voor hen geschreven is. Daar ligt mijn focus, daar ligt mijn kracht. Ik voel de intentie en energie achter teksten en kan dus feilloos aangeven of het past, of nog ergens niet helemaal.
Ik ben een teacher in hart en nieren. Ooit was ik namelijk lerares Engels en al het mooie aan het ‘juffen’ heb ik gehouden. Geduld, een veilige omgeving creëren waarin je jezelf durft te zijn én te laten zien, positieve feedback geven, zelfvertrouwen geven en je helpen op te ruimen wat je niet meer dient. Het onderwijs is geen plek meer voor mij, maar de lerares in mijn hart mag er, sinds kort, weer zijn, zodat ik nog beter kan helpen.
Eigenlijk heb ik altijd geschreven. Ik durfde er alleen niet mijn beroep van te maken. Kreeg te vaak te horen dat er geen droog brood mee te verdienen was. Maar nu is het mijn tijd. Nu ga ik mijn hart achterna. Het hart dat klopt voor schrijven!
Toen ik klein was, schreef ik al gedichtjes en verhalen over dingen die me bezig hielden. Als ik onrecht tegenkwam in de wereld, werd dat een gedicht. Wilde ik ervaringen verwerken, dan werd dat een verhaaltje. Gevoelig als ik was, kwam al het leed in de wereld soms hard binnen. Schrijven was mijn uitlaatklep. Later op school sleutelde ik aan mijn verslagen tot ze in mijn ogen helemaal perfect waren. Stukken van medestudenten herschreef ik desnoods. Kopjes thee werden koud naast me en snacks bleven onaangeroerd als ik eenmaal geconcentreerd was. Door de overtuiging dat ik van schrijven niet mijn beroep kon maken, besloot ik het onderwijs in te gaan, om mijn liefde voor taal over te brengen. Toch bleef het altijd kriebelen: ik wilde zelf schrijven!
Dat je jezelf daarmee ook zichtbaar maakt, vond ik nog wel ontzettend eng.
Durfde ik mezelf wel te laten zien? Zouden mensen me niet uitlachen? Wat zouden mensen van me denken als ik mezelf zou zijn in de teksten die ik schreef? Ondanks al mijn angsten, besloot ik toch te gaan bloggen en artikelen te gaan schrijven voor online magazines. Waar ik bang voor was, gebeurde natuurlijk. Mensen vonden er iets van. Sommigen vonden mij maar een raar mens, snapten totaal niet waar ik het over had. Sommigen lachten me inderdaad uit. Maar veel meer mensen raakte ik! Ze voelden zich aangesproken door wat ik te melden had. Ze herkenden zich in wat ik schreef. Voelden zich getroost en begrepen en zochten contact. Dat was wat ik wilde bereiken. Dat wil ik ook nog steeds, maar mijn droom gaat tegenwoordig nog veel verder dan dat. Ik wil namelijk ook anderen helpen om ditzelfde te bereiken. Ik wil anderen helpen mensen te raken. Ik wil anderen helpen zichtbaar te zijn en daardoor hun ideale klant aan te gaan trekken. En nog meer dan dat, wil ik vrouwelijke ondernemers laten zien dat zij er mogen zijn, precies zoals ze zijn. En dat ze mogen staan voor wie ze zijn en wat ze kunnen.
Ik geloof dat je bij jezelf en bij je lezers een enorme transformatie in gang kunt zetten door op te schrijven wat er in je hart leeft. En als jij een stuk van jezelf heelt, heel je zoveel meer dan alleen dat. Daar help ik je met liefde bij.
Wil je meer weten, neem dan contact met me op.