Bloggen

Een masker opzetten om jezelf te kunnen zijn

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Afgelopen weekend heb ik voor het eerst in mijn 41 jaar carnaval gevierd. Ik had het vastgeroeste idee dat het niets voor mij zou zijn. Veel drank (ik hou van een wijntje, maar niet van dronken worden), kostuums (ik heb hard genoeg mijn best gedaan om eindelijk te worden wie ik ben), lawaai, veel prikkels en dan de verhalen die je hoort over hoe mensen zich kunnen gedragen/misdragen. Nee, dat was mijn feestje niet, riep ik altijd. Vorig jaar overtuigde een vriendin die behoorlijk op mij lijkt mij om het dan dit jaar toch eens te gaan proberen. “Hartstikke leuk, kunnen we lekker dansen en het is écht gezellig!” En tja, hoe kan ik blijven volhouden dat iets niets voor mij is, als ik het nooit geprobeerd heb? Dus ging ik, als schoolmeisje/Britney Spears verkleed, het afgelopen zaterdag eens proberen. Onze buurman was de Prins, dus een extra reden om te gaan.

Façades vielen weg

Wat was ik blij verrast toen ik er kwam. Het tegendeel van wat ik altijd had gedacht bleek namelijk waar: Verder lezen →

Uncategorized

Wat was jouw omslagpunt?

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Of het nu gaat om klein of groot verdriet, kleine of grote wanhoop, er is altijd een ‘omslagpunt’. Een moment waarop er iets gebeurt waardoor je dingen anders kan bekijken en vanaf dat moment gaat het beter. Ik had en heb dat vaak in contact met dieren. Als ik een leuk dier zie, dan verschijnt er weer een glimlach op mijn gezicht en gaat het wat beter. Ik heb het zelf ook als ik plotseling inzie dat ik misschien een tikkie overdrijf. Ineens zie ik hoe absurd ik bezig ben en moet ik om mezelf lachen, het omslagpunt. Ik merkte tijdens mijn burn-out pas echt hoe diep ik erin zat, toen ik niet meer kon lachen om een leuk dier, of een grappig kindje. Toen mijn energie niet terugkwam van al het moois dat ik tegenkwam. Het deed me niets meer. Dat was schrikken. Ik zou nu niet meer weten wat toen het omslagpunt precies was, het is ook al lang geleden. Ik weet wel waardoor ik besefte dat het er was geweest: Toen ik weer vacatures ging bekijken, omdat ik de wereld weer in wilde. De omslag was ingezet.Verder lezen →

Bloggen

Wat schrijven mij bracht

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Het is best lastig terug te halen wie ik was voor ik ging schrijven. Ik pakte namelijk het schrijven weer op in de periode dat er nogal veel veranderde in mijn leven. Ik was net voor het eerst moeder geworden van het mooiste, liefste, meest pure mannetje dat ik ooit had gezien. Omdat mijn liefde voor hem mijn hart bijna liet ontploffen, ging ik weer dichten. Omdat het ook niet altijd makkelijk was om zo’n puur mannetje in deze grote, boze wereld (mijn visie op dat moment) te zetten, ging ik ook bloggen. Ik zou zelf mijn eigen blog van die periode niet eens meer kunnen vinden, denk ik, maar dat hoeft ook niet. Ik begon ook te schrijven voor Nieuwetijdskind Magazine, wilde delen wat het met mij deed dat ik dit mannetje in mijn leven had. Maar ik kwam ook veel stukken tegen die ik nog niet geheeld had. Het mij anders voelen dan anderen, een vreemde eend in de bijt. Hoe dingen me raakten, diep in mijn hart. Hoe ik de wereld zag… Dus ging ik schrijven, het móest eruit. Het kon me nog niet eens veel schelen of mensen het zouden lezen. En ik groeide en groeide, niet alleen als schrijver, maar ook als mens en als mama. Ik zal proberen te schetsen wat het allemaal met me deed.Verder lezen →

Bloggen

Voel jij je passie nog?

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Je doet wat je doet, of je hebt dromen, omdat je ooit een diepe passie voelde. Je móest iets doen met jouw talenten of met jouw verhaal. Maar soms kan die passie ook ineens wat wegzakken. Vaak weet je nog wel dat je die drive had, maar voel je het even niet meer tot in iedere vezel. Misschien wil je heel graag schrijven of jouw verhaal delen. Misschien heb je een praktijk en wil je daarin jouw talenten volop benutten, maar 24/7 jouw passie voelen, dat is wat veel gevraagd. En soms, met name in de winter voor velen, is onze drang om naar binnen te keren zo groot, dat we de verbinding met onze passie wat kwijtraken. Ik ben zelf ook een soort winterslaper. Ik zit het liefste lekker binnen, met warme kopjes thee. Heb minder de neiging om naar buiten te treden, letterlijk en figuurlijk. Toen vorige week ook een van mijn zoons nog flink griep kreeg, bleef het helemaal wat stil in mijn wereld. Ik bleef bij hem in de buurt, zelfs een negenjarige heeft nog graag mama dichtbij als hij ziek is. Dus zaten we samen op de bank onder een dekentje. Regelde ik broodjes ‘zoals oma die altijd maakte’, schonk glaasjes drinken in. En dat doe ik met heel veel liefde, maar daardoor kwam ik even helemaal niet aan mijzelf en mijn werk toe. En was de passie even een beetje zoek.Verder lezen →

Bloggen/Ondernemen

Hoe duidelijk is jouw missie?

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Ik heb zo’n partner die je iedereen gunt. Een met wie je ’s avonds met een wijntje in je hand lekker op de bank kunt gaan zitten sparren over je bedrijf. Die met je meedenkt en je steunt. Die soms zelfs met je meegaat naar events, om samen te groeien. En die vaak precies de juiste vragen weet te stellen. Zo kregen we het donderdagavond ook over mijn missie. Wat ik écht wil voor de mensen met wie ik werk. Waar mijn krachten liggen en mijn diepe WAAROM. En ik besefte dat ik daar niet altijd bij stil sta én dat mijn missie, mijn WHY, eigenlijk veel meer is dan alleen ‘vrouwen beter leren schrijven’.Verder lezen →

Bloggen

Lessen van een gans

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Ik geniet intens van mijn ochtendwandeling in de vrieskou. Grappig eigenlijk dat we het zo noemen, want ik heb het niet koud, het voelt juist heerlijk. De lucht die ik inadem voelt zuiverend, helend bijna. Ik geniet van het schouwspel om mij heen. De zon beschijnt het bovenste deel van de bomen, waardoor de toppen verlicht zijn en de rest donker. Ganzen vliegen onafgebroken boven mijn hoofd, hun bekende ‘gegak’ klinkt hard, maar stoort me totaal niet. Ik word er blij van! Het water kleurt roze-oranje door de opkomende zon. Het pad glittert door de ijskristallen. Er heerst een serene rust hier op de dijk waar ik loop.

Een onbekend geluid

Ineens hoor ik een onbekend geluid.Verder lezen →

Bloggen/Ondernemen

De aller-, allerbelangrijkste

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

De meeste vrouwen met wie ik werk, zelf de meeste vrouwen die ik ken, hebben iets gemeen: Ze willen zorgen, anderen helpen, anderen helen. En hoe prachtig is dat? Misschien ben jij ook zo iemand. Maar wie vergeet jij dan vaak? Wie schiet erbij in? Wie loop je voorbij? Juist ja, jezelf!
Sporten? Ja natuurlijk, als de kinderen naar hun sportlessen zijn geweest en je partner de sport uurtjes heeft gehad en er dan nog tijd over is. Een goed boek lezen, of tijd maken voor je hobby’s? Zeker, als de kinderen op bed liggen, als je al je klanten goed geholpen hebt, of als het huis aan kant is. Werken aan wat jij echt wilt, waar je hart van gaat zingen? Ja, op zaterdag, tussen de wasjes en de boodschappen door. We zijn geneigd onszelf te vergeten. En natuurlijk zetten we daar stappen in. Plannen we ‘me-time’ in, maar hoe vaak komt het er echt van?Verder lezen →

Bloggen/Ondernemen

Als je hart even stil is

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Ik ben heel goed in cocoonen. In luieren met mijn jongens. Tot 12 uur in onze pyjama rond sjokken. Heerlijk na de drukte van de decembermaand. Onze veel te fijne nieuwe bank draagt ook niet bij aan productiviteit, die hangt veel te lekker, filmpje aan, kussentjes, dekentjes, iets lekkers erbij. En dan heerlijk samen knuffelen op de bank. Huismus als ik ben. Nee, de kerstvakantie is niet mijn gezondste periode, als ik heel eerlijk ben. Veel binnen, veel luieren, veel lekkers, regelmatig een wijntje, chipje. Best confronterend als ik het zo opschrijf!

Soms is mijn hart dan best stil

Verder lezen →

Bloggen

Tijd voor jouw moedige hart

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Zaterdagochtend 6.55. Ik heb net mijn jongste terug gebracht naar bed nadat hij een knuffel was komen halen na een nachtmerrie over “een draak met vuurogen”. En, zoals altijd, lig ik daarna eerst even wakker en mijmer wat. Geen idee waar mijn hoofd de woorden vandaan plukt zo in de vroege ochtend, maar ineens zijn ze er: ‘Je hart is nooit bang’. Uiteraard associeert mijn brein verder. Bedenkt hoe mensen vaak denken dat hun hart bang is. Het liedje van Rob de Nijs schiet zelfs, jammer genoeg, ‘aan’ in mijn hoofd. Nee, Rob, je hart was niet bang, je hoofd was bang.Verder lezen →

Bloggen

In-jezelf-keer-weer

Geplaatst op door Schrijvershart / 0 Reacties

Mijn heerlijk zachte fleecedekentje en ik zijn nagenoeg onafscheidelijk op dit soort dagen. Het is zondagochtend. Buiten giert de wind om het huis, de regendruppels glijden naar beneden over de ramen. De kat kwam net doorweekt en luid miauwend van opluchting weer binnen.
Als ik nergens naartoe hoef, hou ik van dit soort dagen. Het is het perfecte weer om naar binnen te keren en te creëren. Niet alleen naar binnen in je huis, maar naar binnen in jezelf. Op dit soort dagen, dat je jezelf je jogging broek, je dekentje en je coconnetje gunt, kun je je hart vaak net wat beter verstaan. Wordt haar gefluister wat harder.Verder lezen →