Ik hoor het zo vaak en ik herken het van vroeger: De gedachte, als je wilt gaan bloggen of je op social media wilt gaan laten zien: Maar wie zit er nu op mij te wachten? Wat heb ik nu te bieden? Wie ben ik om anderen raad te geven? Etc. Etc. Die gedachte kan nog versterkt worden als je het gevoel hebt zelf nog niet altijd alles ‘op orde’ te hebben. Een opvoedcoach die ook weleens, na zeven keer aardig gevraagd te hebben, zichzelf hoort roepen: ‘Trek nu potverdikkie eens die schoenen aan!’ Een HSP coach die soms nog flink overprikkeld kan raken. Een depressie coach die sommige dagen het liefst in bed zou blijven liggen. Een trauma coach die soms nog steeds getriggerd wordt en onderuit gaat.Verder lezen →
Het eeuwige gevecht tussen hoofd en hart
Mijn gevecht tussen hoofd en hart in december heeft zich vastgezet in mijn keel deze week. Ergens wil ik naar binnen keren, rusten, ruimte nemen. Maar mijn hoofd vertelt mij – en geef haar eens ongelijk – dat er nog van alles moet gebeuren voor 2020. Ik heb mijn doelen al gesteld, maar die gaan zich natuurlijk niet vanzelf realiseren. Er is actie vereist! Dus had ik telefoontjes gepland, zoom afspraken gemaakt en wilde ik video’s opnemen. En toen… besloot mijn stem het af te laten weten. Zondag kon ik vooral fluisteren en piepen. Inmiddels kan ik weer geluid maken, maar niet zoals het hoort. Mijn kinderen schrikken gewoon van mijn zware stem, die zijn ze niet gewend!
Luisteren, of doorduwen?
De enige manier om klanten aan te trekken waar je blij van wordt
Van de week las ik op Facebook weer een tekstje dat erop neerkwam dat als je je fake voordoet, de groep mensen die jou een leuk mens vindt, groter is dan als je echt en authentiek bent. Daar ben ik het zo ontzettend niet mee eens! Toen ik (opnieuw) begon met schrijven, inmiddels bijna tien jaar geleden, begon ook mijn nieuwe pad. Ik leerde ieder laagje dat ik afpelde van mijn oude zelf meer mijzelf te zijn. Ieder laagje mijzelf meer te accepteren. Tot ik bij een persoon kwam die ik zelfs leuk kon vinden. Waar ik van kon houden. Wat een openbaring was dat!
Een eenzame weg?
Het leek in het begin een wat eenzame weg te worden, hoewel ik het enorme geluk heb dat ik een man en familie heb die mij altijd steunen, zelfs als het pad dat ik kies niet altijd het makkelijkste is.
Maar als jij meer en meer jezelf wordt, dan zullen er zeker mensen afvallen. Ik verloor bijvoorbeeld iemand die ik als een van mijn beste vriendinnen beschouwde.Verder lezen →
Kijk jij weleens in je schatkistje?
Zo’n dag dat je in de spiegel kijkt en denkt: Mwah…. Of zelfs: Getver! Dat je jezelf een slechte moeder vindt omdat je gesnauwd hebt tegen je kind. Dat je omdat je al een maand geen nieuwe klanten hebt kunnen verwelkomen jezelf een slechte ondernemer vindt. Of je, terwijl je weer over een wasmand vol vouwwas heenstapt, op jezelf moppert dat je zo’n slechte huisvrouw bent. De reep Tony’s die je kocht voor het weekend roept naar je vanuit de kast en je voelt je slechter en slechter over jezelf… We kennen ze allemaal, dit soort dagen, maar je hebt altijd twee keuzes op zo’n dag. Soms is het heerlijk om er even echt aan toe te geven. Dekentje erbij, toch die reep maar pakken en gewoon lekker The Crown gaan bingewatchen. Maar vaak is het veel fijner om te zorgen dat je jezelf bij je nekvel pakt en weer overeind zet, want je bént geen slechte moeder, ondernemer of huisvrouw (nou ja, dat laatste ben ik zelf wel echt, maar dat even terzijde). Je doet al zo veel goed!Verder lezen →
Ik ben irritant
“Zo irritant, van die moeders die maar blijven opscheppen over hun kinderen!” ‘Mijn kinderen sliepen al door met zeven weken.’ ‘Onze oudste sprak al volzinnen toen hij tweeënhalf was.’ ‘Onze jongste zit in het selectieteam van voetbal en binnenkort komen ze een klasse hoger, want ze hebben alleen nog maar gewonnen.’ Je gaat andere moeders toch geen rotgevoel geven!” Ze briest bijna… en ik voel me wat ongemakkelijk, terwijl ik nog geen woord gezegd heb, dus het niet over mij kan gaan. Ik ben namelijk wel zo’n moeder die opschept over haar kinderen. Let wel, niet om anderen een rotgevoel te bezorgen! Ik help vrouwen hun kracht te vinden, niet af te breken. Maar moet ik dan liegen? Verder lezen →
Een vat vol tips?
‘7 tips om onmiddellijk succesvol te worden’. ‘5 lifehacks om snel slank te worden.’ ‘11 blogtitels die altijd werken.’ Ken je ze, deze kopjes? Meestal denk ik NEEEEE en scroll verder. En ik herken mezelf er ook niet in. Natuurlijk heb ik zo mijn tips die ik deel, ik heb er zelfs twee e-boekjes over geschreven, één die je hebt gedownload als je deze mails krijgt en één die mijn klanten krijgen als ze een traject bij me volgen. Maar ik ben niet perse een vat vol tips. Ik volg namelijk ook in mijn coaching mijn hart. En, ondanks wat de kopjes hierboven beweren, is er geen one size fits all. Al mijn klanten zijn verschillend. Al mijn klanten hebben zo hun eigen vraagstukken en hun eigen onzekerheden. Dus als ik dan alleen standaard tips zou hebben, zouden ze dan werken? Ik denk van niet!Verder lezen →
Wereldverbeteraars en andere arme sloebers
Gisteren was ik op het event van Suzanne Beukema. Ik werk graag aan mijzelf en aan mijn bedrijf en deze keer was het extra leuk, want ik hoefde voor het eerst niet alleen, maar mocht met drie leuke dames! Ik zou niet echt kunnen zeggen wat mijn grootste inzichten waren op deze dag, want het waren er zo veel, maar vandaag, toen ik een call deed met Suzanne (Oh my God, ik heb gewoon JA gezegd tegen coaching van haar, omdat ik voel dat ik dat nodig heb) kwam er ineens een overtuiging die ik stiekem had weggestopt naar boven: ‘Wereldverbeteraars mogen niet veel geld verdienen’. Het is, volgens mij, wat veel mensen vinden. Eerst was het: ‘Spirituele mensen mogen geen geld verdienen’, dat lijkt nu wat geshift (Goh, mooi Nederlands woord 😉), maar wereldverbeteraars, mogen die dat ook?Verder lezen →
Voor wie ben jij de reddingsboei?
De regen klettert om mij heen. Ik loop onder mijn vrolijk gestippelde paraplu, maar de wereld om mij heen voelt zo grijs als de wolken in de lucht. Ik vraag me, de plassen ontwijkend, af of ik hierover zal bloggen, maar geeft dat geen verkeerd beeld? Ik ben vaak vrolijk, sta positief in het leven, maar nu voelt dat even helemaal niet zo. In mijn hoofd ga ik mijn ‘to do lijst’ af en ik weet dat het geen dag wordt waarop ik onder een dekentje kan gaan zitten kniezen en stiekem baal ik daar een beetje van. Verder lezen →
Predik jij, of deel jij?
Streng kijkt hij de camera in, hij vuurt zijn woorden op ons af alsof er een mitrailleur afgaat. Je zou er bijna bang van worden. Ik bekijk een Instagram filmpje van iemand die ik volg en voel de opstandigheid vanuit mijn tenen opkomen. Het zal misschien aan mij liggen, maar ik ben er altijd wat allergisch voor als mensen mij hun waarheid presenteren als de enige echte. Natuurlijk is het goed om aan je ideale klant te laten zien waar jij voor staat, maar wie zegt dat jij altijd gelijk hebt? Wie zegt dat er niet volgend jaar een onderzoek naar buiten komt dat het tegendeel bewijst? Vroeger verkondigde men ook dat de aarde plat was. Ik krijg er altijd ‘dominee kriebels’ bij. En dan niet de milde, liefdevolle die ik vroeger ook weleens zag preken (in de korte tijd dat ik weleens naar de kerk ging), maar het type dat ons met harde stem toeriep dat kinderen geboren worden in zonde, waardoor ik de rest van de preek alleen maar dacht: Zo’n onschuldig baby’tje? Hoe dan?
Dé waarheid of jóuw waarheid?
Vorige week verkondigde ik op social media dat dé waarheid niet bestond. Ik verwachtte reacties – het is niet zomaar een stelling – en die kreeg ik ook. Verder lezen →
Wat zie jij in de spiegel?
Kracht
Doorzettingsvermogen
Raakbaarheid
Liefde
Veerkracht
Dat zag ik, onder andere, in de deelneemsters van mijn driedaagse intensive afgelopen weekend. Wat een power! Ergens wisten ze het wel, diep van binnen, maar tussen weten en voelen, blijkt vaak nog een heel stuk te liggen. Vaak is wat jij zelf in de spiegel ziet, minder mooi, minder groots dan wat een ander ziet. Ik zou zo graag zien dat iedere vrouw die in de spiegel keek dat deed met een hart vol liefde voor zichzelf, maar vaak zien we vooral wat we nog niet goed genoeg vinden.